19 Haziran 2010 Cumartesi

Başlangıç..

Bu aralar pek uyuyamıyorum.
Daha doğrusu uyumak istemiyorum.
Geceleri evde tek ayakta olan olmak hoşuma gidiyor. Kuzenim ve teyzemler uyanık olduğunda evde sürekli diyalog kurmak zorunda kalıyorsun, ya da keşmekeşin içinde sürükleniyorsun. Geceyse tamamen kendinlesin. Büyümüş olsam bile gece ayakta durmak hafif bir "başkaldırı" etkisi de taşıyor olabilir.
Kitap okuduğum oluyor, MSN'den ya da Facebook'tan bağımlı gibi ayrılamadığım da oluyor. Geçen günse, tam yatacakken, kanalları dolaşırken Samanyolu Tv'ye denk geldim :)
İnanılmaz bir deneyimdi!Arada izlemeyi öneriyorum herkese.
10 yaşında bir kız var, babası ölmüş, annesiyle üvey babası ve üvey kızkardeşinin yanında yaşıyor.Tabi ki, "üvey baba" tiplemesine uygun olarak, üvey baba anneyi ve çocuğu dövüyor, sürekli içiyor, ayrıca açıkça "dinsiz imansız" olarak gösteriliyor. Uygunsuz ev şartlarından etkilenen küçük, müslüman kız ise teselliyi cemaatlerdeki "abla"larında buluyor. En sonunda annesi verem olup ölüyor. Bir anda noluyor dersiniz? Adalet yerini buluyor. Kızın zengin ve son derece müslüman dedesi ortaya çıkıyor ve kızı sahipleniyor. Dinsiz imansız üvey baba alkol kullandığı icin cezalandırılıyor. Hikaye böyle..
Başından kalkamadım.
O kadar bağlandım ki, yatağa kalkıp gitmeyi unuttum, sonuna kadar izledim.Ve herkes izlemeli diye düşünüyorum.
Çünkü kaçmak çözüm değil gerçeklerden.
Taraf tutmak anlamlı. Ama neden taraf olduğunu anlamak için de, arada bir Samanyolu tv her derde deva.

***

Bu ilk yazım. Neden yazdığımı açıklama gereği duyuyorum o yüzden. Özel hayatını afişe etmekten zevk alan insanlardan olmadığım gibi, "bugün oraya gittim şunu yaptım" ile sınırlı kalmak istemiyorum.

Yazmam lazım.."Yazmasaydım ölecektim".. Bu yüzden yazıyorum. Duygularımı belli bir kanalla akıtmam gerekiyor, yoksa içimde patlayıp duruyorlar. Anıları bir şekilde biriktirmem gerekiyor..
Ayrıca..
Türkiye'deki köşe yazarlarının %80inin yazdıkları köşeyi hak etmediklerini gösterme arzusuyla yazacağım buraya biraz da..Sibel Arnaların dadılarından, Ayşe Arman'ın "sevgilisi" ve çocuğundan bıktım..Kendime daha iyisini yapabileceğimi göstermek istiyorum, bu..

Hadi bakalım.

1 yorum:

  1. bloğun hayırlı olsun. sana tavsiye, düşünerek yaz. kendini değil, okuyucuyu düşün. ve bütün postlarını facebooktan duyur

    YanıtlaSil